Vijf vreemdelingen die afkomstig zijn uit verschillende landen hebben asiel aangevraagd in Italië. De Italiaanse autoriteiten hebben besloten hen over te dragen aan het land waar ze eerder asiel vroegen. De vreemdelingen hebben beroep ingesteld tegen de overdracht. De verwijzende rechter verzoekt verduidelijking of het in het kader van de behandeling van het overdrachtsbesluit mogelijk is om rekening te houden met het risico op refoulement.
Het Hof beantwoordt de vragen als volgt. .... De rechtbanken van de verzoekende lidstaat mogen niet onderzoeken of de vreemdeling na overdracht naar de verantwoordelijke (eerste) lidstaat risico loopt op (indirect) refoulement, tenzij de rechtbanken constateren dat sprake is van systematische tekortkomingen in de asielprocedure en in de opvangvoorzieningen in de eerste lidstaat. Elke lidstaat moet, behalve in uitzonderlijke omstandigheden, ervan uitgaan dat alle andere lidstaten de EU-wetgeving en (in het bijzonder) de grondrechten naleven.
HvJ EU joined cases C-228/21, C-254/21, C-297/21, C-315/21 and C-328/21, 30.11.23
https://curia.europa.eu/juris/liste.jsf?num=C-228/21
Concreet betekent de uitspraak hierboven dat het verschil in toelating- en beschermingsbeleid in een andere lidstaat geen onderdeel uitmaakt van de beoordeling van een Dublinzaak en het overdrachtsbesluit. IB 2023/32 (over Syriërs die eerder in Zweden waren) komt te vervallen.