Op 14 maart 2018 heeft de IND besloten dat eiseres geen rechtmatig verblijf in Nederland heeft.
Zij was daardoor toen niet verzekeringsplichtig. Dit heeft tot gevolg dat er evenmin een grond was om aan haar een boete op te leggen omdat zij niet binnen drie maanden een zorgverzekering had afgesloten. Van een overtreding van artikel 9b, eerste lid, van de Zvw door eiseres is dan ook geen sprake. Het bestreden besluit komt daarmee voor vernietiging in aanmerking.
Dat eiseres achteraf bezien, na het besluit van de IND van 24 april 2019, met terugwerkende kracht wel op 22 februari 2019 verzekeringsplichtig was, doet niet af aan het voorgaande. Dit laat namelijk onverlet dat eiseres op het peilmoment (nog) niet verzekeringsplichtig was. Uit het besluit van de SVB van 5 juli 2019 blijkt weliswaar dat eiseres vanaf 18 mei 2017 is verzekerd voor de Wlz, maar dit besluit dateert van na het besluit van de IND van 24 april 2019, zodat moet worden aangenomen dat daarin wordt uitgegaan van de situatie nadat het verblijfsrecht van eiseres met terugwerkende kracht is erkend. Dit besluit geeft aldus niet de situatie weer zoals die was op het peilmoment.
Het beroep is gegrond.
Rb den Haag SGR 19/7903, 8.2.21
http://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:RBDHA:2021:2086