Nieuws

HvJ EU: nieuw terugkeerbesluit nodig na tijdsverloop of na reguliere aanvraag

De Armeense vreemdelingen hebben een asielaanvraag in Nederland ingediend. De staatsecretaris heeft hun asielaanvragen afgewezen en heeft hierbij verwezen naar een eerder, definitief geworden terugkeerbesluit. De rechtbank van Roermond heeft prejudiciële vragen gesteld over het non-refoulement beginsel in het kader van illegaal verblijvende vreemdelingen.

Het Hof verklaart voor recht: 
Ingevolge artikel 5 TRi en artikel 19 lid 2 Hv, is de administratieve autoriteit verplicht om bij de afwijzing van een aanvraag voor een verblijfsvergunning te verifiëren of het beginsel van non-refoulement is gerespecteerd. Een terugkeerbesluit herleeft niet automatisch na een geschorste procedure die niet met een verzoek om internationale bescherming is ingeleid. In dat geval is een actuele beoordeling van het refoulementrisico vereist, wat betekent dat een nieuw terugkeerbesluit moet worden opgelegd. Ook als er geen geschorst terugkeerbesluit is, maar een besluit dat langdurig niet is uitgevoerd, blijft de verplichting om de actuele risico’s van refoulement te beoordelen bestaan.

Ingevolge artikel 47 Hv, gelezen in samenhang met artikel 4, artikel 19 lid 2 Hv en artikel 5 TRi, is een rechterlijke autoriteit verplicht om ambtshalve eventuele niet-naleving van het beginsel van non-refoulement vast te stellen op basis van de gegevens in het dossier die haar ter kennis zijn gebracht en die zijn aangevuld of verduidelijkt tijdens de procedure op tegenspraak. De omvang van deze verplichting is niet afhankelijk van of de procedure op tegenspraak is ingeleid met een verzoek om internationale bescherming. In beide gevallen, of het nu gaat om toelating of terugkeer, moet de rechter de risico’s van refoulement in acht nemen. 

HvJEU (Ararat t. Nederland), C‑156/23, 17.10.24
ECLI:EU:C:2024:892
https://curia.europa.eu/juris/liste.jsf?num=C-156/23

> IB 2024/64 - Reguliere aanvraag en opnieuw onderzoeken art. 3 EVRM-situatie
https://puc.overheid.nl/ind/doc/PUC_1347756_1/1/, 21.10.24

MvA&M: aantal vergunningen discretionaire bevoegdheid

In de periode van 1 januari 2020 tot en met 11 oktober 2024 heeft de DG IND ten aanzien van 23 personen gebruik gemaakt van de discretionaire bevoegdheid. In 2020: 8 personen, in 2021: 0 personen, in 2022: 6 personen, in 2023: 9 personen en in 2024: 0 personen.

https://open.overheid.nl/documenten/dpc-1bf12a21c746873cfa363b63db7d19374e2f6e7a/pdf, 24.10.24 (Vraag 88)

Rb: hoorzitting want ondanks inspanningen nog geen ggz-behandeling in art-64 procedure

Van de hoorplicht in bezwaar mag alleen worden afgezien, wanneer er op voorhand redelijkerwijs geen twijfel over mogelijk is dat de naar voren gebrachte bezwaren niet kunnen leiden tot een ander besluit.…  In de situatie dat een vreemdeling in de bezwaarfase nog niet alle relevante informatie en bewijsstukken heeft overgelegd die van hem worden verlangd, of de situatie waarin er - om welke reden dan ook - nog onduidelijkheden over het te beoordelen feitencomplex bestaan, komt volgens de Afdeling bijzonder belang toe aan het uitgangspunt dat de vreemdeling wordt gehoord. De vraag of in een dergelijk geval afgezien kan worden van horen is volgens de Afdeling afhankelijk van de concrete omstandigheden van het geval. Relevante omstandigheden die daarbij moeten worden meegewogen zijn onder andere:

• de mate waarin een vreemdeling bereidwillig en actief de inspanningen heeft verricht die redelijkerwijs van hem verwacht kunnen worden bij het verkrijgen en tijdig aanleveren van die informatie;
• de aard van de ontbrekende informatie (of het bijvoorbeeld gaat om stukken die essentieel zijn voor de beoordeling van de aanvraag);

De vuistregel bij deze beoordeling is volgens de Afdeling dat naarmate de belanghebbende meer inspanningen heeft verricht om de benodigde informatie te verkrijgen en daarover met de minister heeft gecommuniceerd, het meer in de rede ligt hem uit te nodigen voor een hoorzitting. Als alle mee te wegen omstandigheden wijzen op een twijfelgeval, moet een belanghebbende worden uitgenodigd voor een hoorzitting.

Naar het oordeel van de rechtbank kon de minister in dit geval niet van horen afzien. Hiervoor is allereerst van belang dat eiseres in bezwaar feiten en omstandigheden heeft aangevoerd die niet al voorafgaand aan de bezwaarprocedure afdoende zijn onderzocht en zijn meegewogen. Eiseres heeft in bezwaar aangevoerd dat de minister niet heeft onderkend dat psychische problemen mede aan haar aanvraag ten grondslag liggen, dat het aan de vele overplaatsingen van eiseres te wijten is dat de medische behandeling voor deze problemen nog niet was opgestart en daarom niet in de gevraagde informatie kon worden voorzien. Dit waren nieuwe argumenten of gezichtspunten, waarvan niet op voorhand kon worden gezegd dat deze redelijkerwijs het primaire besluit niet anders zouden kunnen maken.

De beroepsgrond slaagt.
Rb Arnhem NL24.19546, 24.10.24
https://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:RBDHA:2024:17573

Rb: risico herhaalde genitale verminking Somalische

De rechtbank stelt vast dat de minister geloofwaardig acht dat eiseres reeds eerder het slachtoffer daarvan is geweest en dat daarmee haar recht op een menswaardige behandeling in de zin van artikel 3 van het EVRM en artikel 4 van het Handvest van de grondrechten voor de Europese Unie is geschonden. Dat betekent dat ingevolge artikel 4, vierde lid, van de Definitierichtlijn in beginsel moet worden aangenomen dat zulk gevaar bij terugkeer bestaat. … De minister miskent dat het, gelet op het bewijsvermoeden, niet aan eiseres is om haar vrees aannemelijk te maken, maar aan de minister om het vermoeden te weerleggen dat eiseres bij terugkeer een reëel risico loopt om slachtoffer te worden van een herhaalde genitale verminking. Alleen al om die reden is sprake van een motiveringsgebrek.

De rechtbank is verder van oordeel dat de minister er ook ter zitting niet in is geslaagd het bewijsvermoeden te weerleggen. Zo heeft de minister in de beoordeling van de vrees onvoldoende de persoonlijke omstandigheden en verklaringen van eiseres betrokken. De rechtbank volgt de minister verder niet in de aanname dat niet aannemelijk is dat eiseres bij een terugkeer gaat trouwen. Ook de omstandigheid dat eiseres thans niet zwanger is, betekent niet dat zij in de toekomst niet zwanger zou raken. Eiseres is immers een 15jarige jonge vrouw en de rechtbank acht minstens aannemelijk dat zij bij een terugkeer naar Somalië te maken zou krijgen met een huwelijk of de geboorte van een kind.

De rechtbank is van oordeel dat de minister niet heeft gemotiveerd dat de vrees van eiseres voor herhaalde genitale verminking niet aannemelijk is. De rechtbank acht het bestreden besluit in strijd met artikel 3:46 van de Awb niet deugdelijk gemotiveerd. Het beroep is daarom gegrond.

Rb Zwolle NL24.13671, 25.10.24
https://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:RBDHA:2024:17864