Scheiden

Kan een ongedocumenteerde migrant scheiden?

Ja. Ook als een migrant geen verblijfsvergunning in Nederland heeft, is een scheiding mogelijk. Er zijn wel een paar voorwaarden:

• Geen van de echtgenoten heeft de Nederlandse nationaliteit, maar één van beiden woont minstens 1 jaar in Nederland.
• Één van de echtgenoten heeft de Nederlandse nationaliteit en de echtgenoot die de Nederlandse nationaliteit niet heeft, woont minstens 6 maanden in Nederland

Hoe werkt dit?

1. Aanvragen scheiding bij de rechter

Een scheiding moet worden aangevraagd bij de Nederlandse rechter, met een verzoekschrift. Dit moet gedaan worden door een advocaat. Het verzoekschrift kan iemand alleen indienen, maar ook samen met de echtgenoot.

In het verzoekschrift kan ook  gevraagd worden of de rechter een beslissing wil nemen over andere dingen (dit heet ‘nevenvoorzieningen’), zoals:

• Het gezag en de verdeling van zorg en opvoeding
• De omgang tussen de ouder die niet het gezag heeft en kinderen jonger dan 18 jaar
• Alimentatie voor de partner en de kinderen
• Hoe de spullen worden verdeeld
• Wie er in het huis blijft wonen

2. Welke documenten zijn nodig?

De volgende papieren moeten samen met het verzoekschrift worden ingeleverd bij de rechtbank (door de advocaat):

• Een (gelegaliseerd) afschrift van de huwelijksakte
• Identiteitsbewijs van beide echtgenoten
• (Gelegaliseerd) geboortebewijs van beide echtgenoten
• Een afschrift van de (gelegaliseerde) geboorteakte van ieder minderjarig kind die de echtgenoten samen hebben of van één van de echtgenoten

3. De procedure

Als de scheiding door één echtgenoot aangevraagd wordt, kan het zijn dat de andere echtgenoot het hier niet mee eens is. Die mag tegen de scheiding protesteren bij de rechtbank. Daarna vraagt de rechtbank beide om te komen praten. Een paar weken daarna doet de rechtbank uitspraak. Daartegen kan weer bezwaar gemaakt worden. Vraag hiervoor advies aan een advocaat. De hele procedure kan 3 maanden of langer duren. Als de echtgenoten het niet eens zijn, kan de procedure zelfs langer dan 1 jaar duren.

Omdat de procedure veel tijd kan kosten, kan een ‘voorlopige voorziening’ gevraagd worden bij de rechter. Dit betekent dat de rechter alvast een beslissing neemt als de echtgenoten het niet eens zijn over bijvoorbeeld:

• Wie gaat bij de kinderen jonger dan 18 jaar gaan wonen?
• Hoe wordt de zorg en opvoeding voor de kinderen verdeeld?
• Wie blijft in het huis wonen?

Deze beslissing geldt alleen tijdens de procedure.  Vraag een advocaat om een voorlopige voorziening aan te vragen.

Lees in deze brochure meer over scheiden.

Wat gebeurt er met de kinderen?

Bij een scheiding houden ouders samen het gezag over de kinderen. Gezamenlijk gezag wil zeggen dat beide ouders verantwoordelijk zijn voor de opvoeding en verzorging van de kinderen. Dit betekent niet dat de ouders ook samen voor de kinderen moeten blijven zorgen. Vaak zal één van de ouders dit vooral doen. Afspraken over de opvoeding en andere belangrijke beslissingen over het kind komen te staan in een ouderschapsplan.

Als beide ouders of één van de ouders geen gezamenlijk gezag wil,  kan dit samen of alleen aan de rechter gevraagd worden. De rechter bepaalt dan wie het gezag krijgt. Als er meerdere kinderen zijn, dan bepaalt de rechter dit voor elk kind apart. De rechter beslist alleen dat één van de ouders het gezag krijgt, als hij denkt dat dit noodzakelijk is voor het kind. De andere ouder krijgt dan een omgangsregeling. De andere ouder moet namelijk ook tijd doorbrengen met de kinderen. Als het kind 12 jaar of ouder is, vraagt de rechter ook naar de mening van het kind.

Voor abonnees:

- recht op scheiding